نقل است که کسی سفری خواست رفت.بزرگی را گفت :مرا وصيتی کن .فرمود :اگر يارخواهی تو را خدای بس ، و اگر همراه خواهی کرام الکاتبين بس ، اگر عبرت خواهی تو را دنيا بس ،و اگر مونس خواهی قران بس ،و اگر کار خواهی عبادت خدای تو را بس ،و اگر وعظ خواهی تو را مر گ بس...
تاريخ : یک شنبه 2 بهمن 1390 | 18:18 | نویسنده : خداداد |
تصویر عارف قزوینی از معشوق:
نرگسش چشم و دهن غنچه و زلفش سنبل
نازم آن دست که این دسته گل بست به هم
***
حافظ:
اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست
***
از مثنوی مولانا:
تا بدانی هر که را یزدان بخواند
از همه کار جهان بیکار ماند
هر که را باشد ز یزدان کارو بار
یافت بار انجا و بیرون شد ز کار
***
افکارمان زندگی مان را میسازد.
جهان از حد فکر خلق بیش است
ولی هر کس اسیر فکر خویش است
مایل تویسرکانی
ای برادر تو همه اندیشه ای
مابقی تو استخوان و ریشه ای
گر بود اندیشه ات گل گلخنی
ور بود ناری تو هیمه گلخنی
مولانا
سعدی بلبل خوشگویی است که همتایی ندارد.
ای گل خوشبوی اگر صد قرن باز اید بهار
مثل من دیگر نبینی بلبل خوشگوی را
***
صالح اصفهانی:
الفت میانه من و غم های عشق تو
جایی رسیده است که من هیچکاره ام
***
شیخ احمد جام:
آینده عمر خواهی از رفته فزون
در رفته چه کردی که در آینده کنی
***
مهر معشوق از دل « نظامی قمی » رفتنی نیست.
اندیشه کنم هر شب تا دل ز تو بر گیرم
چون روز بر آرد سر مهر تو ز سر گیرم
***
باباطاهر
ز دل مهر رخ تو رفتنی نیست
غم عشقت به هر کس گفتنی نیست
ولیکن سوزش مهر و محبت
میان مردمان بنهفتنی نیست
***
نظیری نیشابوری
کمر در خدمتت عمریست می بندم چه شد قدرم
برهمن می شدم گر این همه زنّار می بستم
***
تاريخ : پنج شنبه 29 دی 1390 | 2:30 | نویسنده : خداداد |
شيخ ابوسعيد ابوالخير، با مريدان از جايى مىگذشت . چاه خانهاى را تخليه مىكردند .
كارگران با مشك و خيك، نجاسات را از اعماق چاه بيرون مىكشيدند و در گوشهاى
مىريختند . شاگردان شيخ، خود را كنار مىكشيدند و لباس خود را جمع مىكردند
كه مبادا، به نجاست آلوده شوند، و به سرعت از آن جا مىگريختند .
ابوسعيد، آنان را صدا زد و گفت بايستيد تا بگويم اين نجاسات، به زبان حال،
با ما چه مىگويند:
میگویند: (( ما همان طعامهاى خوشبو و خوش طعميم كه شما ديروز، ما را به
قيمتهاى گزاف مىخريديد و از بهر ما جان و مال خود را نثار مىكرديد و
هر سختى و مشقتى را در راه به دست آوردن ما تحمل مىكرديد. ما را
كه طعامهايى خوش طعم و بو بوديم، به خانه هايتان آورديد و به يك
شب كه با شما هم صحبت و هم نشين شديم، به رنگ و بوى شما در آمديم .
حال از ما مىگريزيد؟!بر ما است كه از شما بگريزيم .))
برگرفته از: اسرار التوحيد، ص 19
تاريخ : پنج شنبه 29 دی 1390 | 2:29 | نویسنده : خداداد |
غزلی از نظیری نیشابوری
غافل به من رسید و وفا را بهانه ساخت
افکنده سر به پیش و حیا را بهانه ساخت
آمد به بزم و دید من تیره روز را
ننشست و رفت و تنگی جا را بهانه ساخت
رفتم به مسجد از پی نظّاره رخش
دستی به رو گرفت و دعا را بهانه ساخت
آلوده بود پنجه اش از خون عاشقان
بستن به دست خویش حیا را بهانه ساخت
زاهد نداشت تاب نگاه پری رخان
کنجی گرفت و ترس خدا را بهانه ساخت
مستانه می گذشت نظیری به کوی یار
آنجا رسید و سستی پا را بهانه ساخت
تاريخ : پنج شنبه 29 دی 1390 | 2:28 | نویسنده : خداداد |
دل را دو ندا به سوی خود فرا می خواند : ندایی از حق و ندایی از باطل.
شرط پذیرش ندای حق این است که حرم دل را از هر چه غیر خداست پاک کنیم
خلوت دل نیست جای صحبت اغیار دیو چو بیرو نرود فرشته در آید حافظ
حق در صورتی وارد می شود که جایی برای شیطان نباشد وگرنه :
غوغا بود دو پادشه اندر ولایتی
اما توجه بیش از حد به امور دنیایی و نفسانی باعث می شود که جایی برای حق باقی نماند
این گونه است که به زبان حق را میخوانیم اما در باطن از حق اثری در وجودمان نمی یابیم
بر زبان تسبیح و در دل گاو و خر این چنین تسبیح کی دارد اثر
نه نمازمان با حضور قلب و توجه است و نه دعایمان با سوز و گداز و توجه باطنی
چرا که خدا خود می فرماید ما در قلب شکسته ایم نه در گردن شکسته بنابراین
بر خدا خورده می گیریم که چرا دعامان مستجاب نمی شود و یا ....
با این وضع در حرم دل جایی برای حضور خدا وجود ندارد و همه امور نفسانی و
دنیایی ضمیر دل را اشغال نموده اند که مجالی برای حضور سبز خدا نمی یابیم .
مولانا در مثنوی به این مساله اشاره دارد و بیان می دارد که آیا هیچ کس بر
کاغذ نوشته می تواند چیزی بنویسد یا در نهالستنی که پر از نهال است و جایی
برای غرس نهال نیست ،نهالی می کارد ناگفته پیداست که این امر امکان پذیر
نیست جز اینکه کاغذی نا نوشته بیابیم و یا زمینی نا کشته ،تا در ان مشغول به
کار شویم قلب آدمی هم به همین صورت است یعنی در آن مملو از امورات
نفسانی است و جایی برای حق وجود ندارد شرطش آن است که دل را از هر
چه غیر خداست خالی نماییم
بر نوشته هیچ بنویسد کسی یا نهاله کارد اندر مغرسی
کاغذی جوید که آن بنوشته نیست تخم کارد موضعی که کشته نیست
تو برادر موضع نا کشته باش کاغذ اسپید نا بنوشته باش
تا مشرّف گردی از« نون والقلم » تا بکارد در تو تخم آن ذوالکرم
تاريخ : پنج شنبه 29 دی 1390 | 2:27 | نویسنده : خداداد |
غزلی از عطار
ره میخانه و مسجد کدام است که هر دو بر من مسکین حرام است
نه در مسجد گذاردندم که رندی نه در میخانه کاین خمّار خام است
میان مسجد و میخانه راهی است غریبم عاشقم آن ره کدام است
مرا کعبه خرابات است و آنجا حریفم قاضی و ساقی امام است
به میخانه امامی مست خفته است نمیدانم که آن بت را چه نام است
برو عطار کو خود می شناسد که رهرو کیست سرگردان کدام است
تاريخ : یک شنبه 25 دی 1390 | 23:37 | نویسنده : خداداد |
حكايت شده است كه :
عارفى ، پارچه اى بافت و در بافت آن دقت به
كار داشت . چون آن را فروخت ،
به علت عيب هايى كه داشت ، به او باز گرداندند و او گريست .
اما مشترى گفت : اى فلان ، مگرى !
كه بدان راضيم . و او گفت : گريه من از اين نيست .
بلكه از آن مى گريم كه
در بافت آن ، كوشش بسيار كردم و به سبب عيب هاى پنهانى ،
به من باز گردانده شد. و از آن مى ترسم
تا عملى كه چهل سال در آن كوشيده ام نپذيرند.
تاريخ : یک شنبه 25 دی 1390 | 23:36 | نویسنده : خداداد |
پس بدان که صورت خوب و نکو
با خصال بد نیرزد یک تسو
ور بود صورت حقیر و ناپذیر
چون بود خلقش نکو،درپاش میر
صورت ظاهر فنا گردد بدان
عالم معنی بماند جاودان
آنچه از آدمی ارزشمند است و نزد خدا مقبول ،سیرت است نه صورت ،
خوی و خصلت نیکوست نه ظاهری آراسته.
من ندیدم در جهان جستجو هیچ اهلیت به از خوی نکو
چه بسا انسانهایی که دارای صورت زیبا هستند اما باطنشان زشت و بسا انسانهایی
که صورت ناموزون دارند و خوی نیکو.
صورت زیبای ظاهر هیچ نیست ای برادر سیرت زیبا بیار
سعدی
تاريخ : یک شنبه 25 دی 1390 | 23:36 | نویسنده : خداداد |
اهلی شیرازی اشاره ای را برابر با هزار نامه می داند.
میان ما و تو ای مه به نامه حاجت نیست
که هر اشاره پنهان هزار مکتوب است
***
آگه شیرازی همگان را به مهر و وفا دعوت می کند.
طریق مهر و وفا پیشه گیر با همه کس
که حاصلی ندهد کینه جز پشیمانی
***
حافظ نیز بر این نکته تاکید دارد.
ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
***
مهستی گنجوی:
شبها که به ناز با تو خفتم همه رفت
دُرها که به نوک مژه سفتم همه رفت
آرام دل و مونس جانم بودی
رفتی وهر انچه با تو گفتم همه رفت
***
غم عشق از دیدگاه کلیم کاشانی درمانی ندارد
تسکین ده عاشق نه فراق و نه وصال است
چیزی است غم عشق که تدبیر ندارد
***
اما حالتی کرمانی علاج درد عشق را مردن می داند.
عشق بجز مرگ ندارد علاج
بی خبران صبر و سفر گفته اند
***
مذنب کرمانشاهی شکوه ای از معشوق ندارد.
نسبت شکوه دروغ است ز دست تو مرا
از زبان من بیدل سخنی ساخته اند
***
حافظ نیز عاشقی و گله از معشوق را ادعایی واهی میداند.
لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازانی چنین مستحق هجرانند
***
تاريخ : یک شنبه 25 دی 1390 | 23:34 | نویسنده : خداداد |
پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی شد...
مدتها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجل علی الدام گفتی.پرسیدندش که
شکر چه میگویی؟ فرمود:شکر آنکه به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی.
تاريخ : یک شنبه 25 دی 1390 | 23:33 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند